Urodzony w 1969 r. w polsko-francuskiej rodzinie. Absolwent paryskiej Sorbony i francuskiej szkoły filmowej La fémis. Autor krótkometrażowych fabuł oraz dokumentalnych filmów prezentowanych na międzynarodowych festiwalach. KRET (2011) jego głośny pełnometrażowy debiut fabularny został kilkakrotnie nagradzany m.i., na 36. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych i na 35. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Montrealu. Rafael Lewandowski jest laureatem Paszportu Polityki 2011 a w lutym 2015 roku został uhonorowany orderem Kawalera Sztuki i Literatury przez Francuskie Ministerstwo Kultury. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Reżyserka filmów dokumentalnych i wykładowczyni historii kina na Uniwersytecie Paris 1 Panthéon-Sorbonne.

Inspirowana polskimi dokumentami archiwalnymi, napisała doktorat na temat kina opozycyjnego w Polsce w latach 70-tych.

Reżyser, producent, tłumacz, dzieli swoje życie zawodowe i prywatne między Francję a Polskę. Jest jednocześnie scenarzystą i reżyserem filmu “Larissa”, który został wyświetlony w ramach Festiwalu.

Urodził się w 1985 roku w Bois-Bernard we Francji. Dorastał w Genewie. W 2008 roku skończył Wyższą Szkołę Teatralną w Saint-Étienne. Po studiach grał na deskach francuskich i szwajcarskich teatrów m.in. Théâtre du Trèfle w Poitiers, Comédie de Reims, Théâtre Saint-Gervais w Genewie.

Od kilku lat gra z powodzeniem w również w Polsce. Karierę filmową rozpoczynał, grając w filmach i serialach francuskich. W Polsce znany z ról w filmie Marcina Bortkiewicza „Noc Walpurgi”, serialu „Belfer”, kooprodukcji międzynarodowej „Geniusze”, w której zagrał główną rolę Stana Ulama. Gra również w najnowszym filmie Władysława Pasikowskiego postać Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Aktorka i piosenkarka polsko-australijska, urodziła się w 1988 roku w Monachium w Niemczech, a wychowała się w Perth, w zachodniej części Australii.

Już od 8 roku życia grała w różnych produkcjach teatralnych i kinematograficznych. Ukończyła studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.
W czasie studiów i po ich ukończeniu, Patrycja zagrała w filmach studenckich oraz gościnnie w polskich serialach. Następnie odegrała postać Dobrej Nowiny w „Pokocie” Agnieszki Holland (2017). Obecnie mieszka we Francji, pracuje nad tworzeniem dwujęzycznej grupy teatralnej dla aktorów francusko i anglojęzycznych w swoim mieście i stale rozwija karierę aktorską.

Ma największy dorobek międzynarodowy spośród polskich aktorek. Pracowała ze znakomitymi twórcami: Peterem Greenawayem, Martinem Freemanem, Andrzejem Wajdą. Była dwukrotnie nominowana do Orła – Nagrody Polskiej Akademii Filmowej. To wyróżnienie, jak i wiele innych, w tym Nagrodę Publiczności im. Zbyszka Cybulskiego, otrzymała za rolę Sabiny w filmie „Rewers” Borysa Lankosza.

Podczas Berlinale 2010 znalazła się wśród dziesięciorga najbardziej utalentowanych europejskich aktorów młodego pokolenia i uhonorowana nagrodą Shooting Stars.

W 2013 roku wystąpiła w amerykańsko-brytyjskim filmie „Koliber” w reżyserii Stevena Knighta, w którym zagrała główną kobiecą rolę u boku Jasona Stathama. Ostatnio wystąpiła w filmach „Lena” Christophe’a van Rompaey’ego, „11 minut” Jerzego Skolimowskiego, „Performer” Macieja Sobieszczańskiego.

Aktor teatralny i filmowy, reżyser, pedagog (Akademia Teatralna w Warszawie). W 1968 roku zadebiutował wTeatrze Starym w Krakowie. W kinie polskim pojawił po raz pierwszy w 1970 roku.

Pracował z wybitnymi reżyserami (m.in. z takimi jak: A. Wajda, K. Swinarski, Z. Hübner, J. Gruza, A. Barański, R. Topor, K. Reisz, C. Régy, J.J. Zilbermann, Ph. Mentha, G. Bourdet), kreując wiele znaczących, często głównych bądź tytułowych ról. Grał w teatrach w Polsce (także w Teatrze TV i Teatrze Polskiego Radia) oraz we Francji, Anglii i Szwajcarii. Z blisko czterdziestu ról zagranych w filmach zagranicznych, zapamiętajmy choćby następujące: Lata jak sandwicze(reż. P. Boutron), Czerwona Wenecja (reż. E. Perier), Nokturn – miłość mnie okłamała (reż. F. Lehner), Les lendemains qui chantent (reż. J. Fansten), Żmija w garści (reż. Ph. de Broca).

Jest laureatem wielu nagród min.: nagrody Ministra Kultury i Sztuki za wybitne osiągnięcia aktorskie w teatrze i filmie. Odznaczono go również Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis; został Oficerem Narodowego Orderu Zasługi (Ordre national du Mérite) za wkład w rozwój stosunków polsko-francuskich w dziedzinie kultury (Francja).

Przez znaczną część swojej kariery artystycznej pracował we Francji. Dzieląc swoje życie między Francją a Polską, nieustannie pracując na rzecz zbliżenia między naszymi dwoma krajami. W 2018 r. Ambasador Francji w Polsce wręczył mu insygnium komandora Orderu Sztuki i Literatury

Studiowała w Paryskiej Akademii Sztuk Pięknych, Absolwentka Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Brukseli. Jest wnuczką Henryka Hollanda, córką reżyserów: Agnieszki Holland i Laco Adamika, a także siostrzenicą reżyserki Magdaleny Łazarkiewicz.

Mówi o sobie, że dzieciństwo spędziła na planie filmowym, jednak jej pierwszym doświadczeniem zawodowym była funkcja osobistej asystentki matki na planie filmu „Tajemniczy ogród” (1993). Później pracowała jako plastyczka – rysowniczka storyboardów – przy filmach matki – m.in. „Całkowite zaćmienie” (1995), „Plac Waszyngtona” (1997), „Trzeci cud” (1999), „Strzał w serce” (2001) – a także innych cenionych reżyserów: Buza Luhrmana („Romeo i Julia” 1996), Jonathana Demme’a („Pokochać” 1998), Luisa Mandokiego („Oczy anioła” 2001) i Scotta Hicksa („Kraina wiecznego szczęścia” 2001). Jak sama mówi, odziedziczyła po tacie talent do wizualizacji.

Debiutowała w 2002r. filmem „Szczek”. W 2008r. nakręciła nagrodzony na wielu Festiwalach film „Boisko bezdomnych”. A potem „Janosika. Prawdziwą historię” i „W ciemności”. Autorka wielu scenorysów.

W 2017 roku ukazał się kolejny film fabularny pod tytułem „Amok”, kryminalna koprodukcja polsko-niemiecko-szwajcarska z Mateuszem Kościukiewiczem i Łukaszem Simlatem w głównych rolach.
Autorka wielu scenorysów.

Była przewodniczącą jury w 2016 roku. Polsko-francuska aktorka. Urodzona w Paryżu, ukończyła studia aktorskie w Szkole Filmowej w Łodzi jako pierwszy obcokrajowiec w historii szkoły. Otrzymała Złotego Lwa na Kargowskim Festiwalu za najlepszą kreację aktorską w filmie “Biegnij chłopcze biegnij”. Dostała również nagrodę za najlepszą rolę drugoplanową na 44 Festiwalu Teatru w Kaliszu oraz za najlepszą rolę drugoplanową na 22 Festiwalu Szkól Teatralnych w Łodzi.

Dziennikarka i uczestniczka wielu programόw telewizyjnych, autorka trzech książek, tłumaczka kilku sztuk teatralnych, odznaczona nagrodą Piękniejszej Polski Ministra Kultury. Otrzymała również tytuł Francuskiej Obecności za granicą, przyznawany przez Francuski Senat. Zagrała w licznych filmach długo- i krótkometrażowych, wcielając się między innymi w role Cosimy Wagner czy Marii Sklodowskiej-Curie. Od dziesięciu lat gra w sztukach Teatru Polskiego Radia.

Obecnie mieszka w Paryżu, gdzie gra główną rolę w sztuce J.W. von Goethego pt. „Ifigenia w Taurydzie” w Teatrze de Ménilmontant.

Zielonogórzanka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.

W 2013 r. otrzymała nagroda za rolę Sanny w spektaklu „Pływalnia” na 31. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi.

Przygodę z aktorstwem rozpoczęła w Zielonej Górze – zagrała w sztuce „Pilot Mor­ski w ta­ra­pa­tach” w reż. Pio­tra Bo­gu­sła­wa Ję­drzej­cza­ka w Te­atrze Lu­bu­skim.

W 2014r. wystąpiła w filmie Roberta Glińskiego „Kamienie na szaniec”, grając Halę Glińską, dziewczynę „Zośki”.

Zagrała również w serialach: Ojciec Mateusz(2013), M jak miłość (2012 –2013), Julia (2011 – 2012), w krótkometrażowym filmie fabularnym Nowa  w DEKALOG 89+w reż. Tomasza Olejarczuka oraz w 48h TV, filmie, który powstał w ramach 48 Hour Film Project 2012.

Reżyserka i aktorka. Szefowa działającej w Zielonej Górze Lubuskiej Szkoły Telewizji i Filmu. Wyreżyserowała m.in. film „Kolekcja Sukienek”, który w 2016 roku na festiwalu w San Giljan na Malcie otrzymał miano najlepszego dramatu. Oprócz filmu czy teatru uwielbia też poezję. Pisze wiersze.

Swoją ścieżkę zawodową rozpoczynała jako architekt. Ukończyła prestiżowe Studio National des Arts Contemporains Le Fresnoy. Studiowała reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz kurs DOK PRO w Szkole Wajdy, którego efektem jest krótkometrażowy dokument Superjednostka. Film był pokazywany na ponad 60 festiwalach na całym świecie i zdobył wiele prestiżowych nagród, między innymi na „It’s All True” w Brazylii, Alcine czy Huesca w Hiszpanii czy nominacja do nagrody Cinema Eyes Honours, USA.

Miłosz Hermanowicz pracuje jako montażysta od 2004 r. Do 2008 pracował w telewizji Kino Polska. Od tej pory pracuje jako freelancer.

Filmografia (wybór)
2016 Z dala od orkiestry, pełnometrażowy dokument, reż. Rafael Lewandowski.
Niewinna, fabuła, reż. Piotr Andrejew.
2013 Minkowski | Saga, pełnometrażowy dokument, reż. Rafael Lewandowski.
Uwaga, murale!, dokument 3D, reż. Julia Pełka.
2012 Labirynt, krótki metraż fabularny 3D, reż. Agnieszka Kowalczyk.
2011 Bicycle Girls, serial web 3D, 5×3′, reż. Agnieszka Adamek, Oognet.pl.
Dzisiaj w Warszawie, jutro gdziekolwiek, dokument, reż. Grzegorz Brzozowski.
2008 Little Things, etiuda fabularna, reż. Karolina Pająk.
Andrzej Wajda: róbmy zdjęcie!, dokument średnio metrażowy, Zespół Paladino.
2006 Brat Papieża, dokument średnio metrażowy, reż. Stanisław Janicki, Animamedia.

Yann Seweryn jest operatorem filmowym, absolwentem Wydziału Operatorskiego Łódzkiej Szkoły Filmowej. Wcześniej studiował filologię klasyczną i dydaktykę francuskiego języka na Paryskiej Sorbonie. Prowadził warsztaty teatralne i filmowe we Francji, w Polsce i w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Pracuje głównie przy filmach fabularnych i dokumentalnych, w szczególności przy koprodukcjach międzynarodowych. Do tej pory, filmy z jego zdjęciami otrzymały 15 nagród na festiwalach w 6 krajach, oraz ponad 50 nominacji.

Scenarzysta sztuk audiowizualnych i komiksu, script doctor oraz autor nowel i właśnie powstającej powieści, mieszkaniec Trouville-sur-Mer (Francja).

W wieku 17 lat odkrył kompozycję muzyczną, która doprowadziła go do zawodu inżyniera dźwięku.
Po zdaniu francuskiej matury BTS w dziedzinie elektroniki, przeniósł się do Warszawy na dwuletnie szkolenie z realizacji dźwięku w Akademii Filmu i Telewizji (AFIT). Rozpoczął pracę zawodową w 2011 roku, pracując jako realizator dźwięku i tyczkarz na planach filmowych. Od 2013 do 2016 roku pracował dla prywatnej telewizji jako realizator dźwięku studia. Obecnie jest realizatorem dźwięku w studiach Onet, a także bierze udział przy produkcji filmów dokumentalnych i fabularnych. Kontynuuje komponowanie muzyki. Stworzył oryginalną ścieżkę muzyczną do krótkometrażowego filmu animowanego „Broken Tales”, który był wyświetlany na licznych festiwalach i nagradzany.

Po ukończeniu ESAG Penninghen (Szkoły dyrekcji artystycznej i architektury wnętrz w Paryżu) w 2003, Olivier Patté zadebiutował jako dyrektor artystyczny wideo w agencji designu. Zafascynowany projektami eksperymentalnymi, został Video Jockey’em tworząc wizualizacje na żywo w największych paryskich klubach muzyki elektronicznej (Rex club, Nouveau casino, Belleviloise…). W 2008 roku jako freelancer założył kolektyw Moustache. Rozwijał się w nim przez 6 lat jako realizator, dyrektor artystyczny oraz producent filmów o silnych wpływach graficznych (Orange Studio, O2, Lacoste, Petit Bateau…).
Od 2010 roku zajmuje się nowymi koncepcjami animowanymi oraz filmowymi, które są mu najbliższe. Dwa z jego filmów krótkometrażowych, Softwar i Thomas Haley zostały wybrane w Londynie na festiwalu OneDotZero, który specjalizuje się
w nowoczesnych obrazach i motion design. Dotykają tematyki filmu dokumentalnego w nowej odsłonie, jako części integralnej animacji.
W 2014 roku, jego muzyczny film krótkometrażowy Invasion, animacja rotoskopowa, został nagrodzony na wielu festiwalach na całym świecie (Annecy, Interfilm Berlin, CutOut Mexico, Anim’Est Bucharest, Telluride USA…). W 2015 odkrył swoją pasję do filmu dokumentalnego i realizował animowane sekwencje dla Le Procès Tehlirian (ARTE, Cinetévé), później dla La Guerre des Enfants (France 3, CPB Films) i w końcu serię dokumentalną Les Routes de l’Esclavage (ARTE, CPB Films).